Ik was net 30 en hoofd van een afdeling Bouwzaken. Ik had grootse plannen. Kwaliteit én kwantiteit konden gemakkelijk omhoog met een paar relatief eenvoudige aanpassing.
De praktijk was weerbarstig: niet iedereen zag die aanpassingen direct zitten. Sommigen voelden zich aangesproken of zelfs aangevallen. Achteraf misschien ook wel terecht: ik draaide er niet omheen en benoemde recht op de man af waar ik vond dat het beter moest.
Lang verhaal kort: ik ging er met gestrekt been in en ik kreeg datzelfde gestrekte been terug. Niet echt handig, wel een hele goede leerschool. Ook wat mijn leidinggevende erover zei tegen mij. Want toen ik een keer mijn frustratie bij hem uitte over de stroperigheid van de gewenste verandering, sprak hij de magische woorden:
“Ach Jeanette, het is maar werk!”
Ik voel nu nog hoe verbijsterd ik toen was. En natuurlijk snap ik zijn goede intentie. Alleen het woordje “maar” kon ik niet plaatsen. Ik was afdelingshoofd, ik kreeg in schaal 13 betaald en ik voelde me meer dan verplicht om resultaten te bieden. Dat was ik toch gewoon verschuldigd? Aan de gemeente, aan de mensen op de afdeling, aan mezelf?
–
Één van de dingen die ik nu leer aan Inspirerend Publiek Leiders is: doen alsof het je eigen toko is. Doe alsof het je eigen bedrijf is. Wat zou je dan doen? Als je de personeelskosten iedere maand van je eigen bankrekening zou moeten overschrijven, zou je dan deze mensen allemaal in dienst houden? Zou je dan meer van ze vragen? Zou je ze anders behandelen? En hoe zou je dan omgaan met het uitgeven van geld? Zou je daar wat langer over nadenken? Of juist niet?
–
Wat hebben deze twee anekdotes met elkaar gemeen? En wat hebben ze te maken met Commitment? En met Inspirerend Publiek Leiderschap?
De wereld wordt mooier als we erin slagen om een overheid neer te zetten die in iedere actie van meerwaarde is voor de samenleving. Van receptie tot directie. Van groendienst tot financiën. Van jeugdzorg tot ouderenzorg.
Omdat dát de bestaansreden is van de overheid. Ondanks alle beperkingen en uitdagingen het algemeen belang voorop stellen. Elke dag. Dat vraagt iets van ambtenaren in zijn algemeenheid van de leiders binnen de overheid in het bijzonder: Commitment, toewijding, het werk doen met hart en ziel.
Want is niet “maar werk”. Het is niet “maar een management functie”. Er hangt veel meer aan vast. Of jij, als leidinggevende binnen de overheid, je werk wel of niet met hart en ziel doet heeft impact op zoveel meer dan alleen op je eigen team. En daar moet je je bewust van zijn. Wat mij betreft is dat een verplichting. De overheid is geen klep voor middelmatigheid. Juist binnen de overheid moeten we altijd streven naar de best mogelijke optie. De best mogelijke oplossing. Naar groei, verbetering, méér meerwaarde bieden.
En dat doe je niet door je baan als “maar werk” te beschouwen. Dat doe je door jezelf heel bewust te zijn van je bijzondere positie die je hebt en door je daar met hart en ziel voor in te zetten. No matter what. En dát is wat mij betreft commitment.
–
Wil je meer weten over Inspirerend Publiek Leiderschap en wat dat voor jou kan betekenen? Boek gerust en geheel vrijblijvend een virtuele koffie met me in en dan kijken we samen naar de mogelijkheden.
